Waarom ben ik zo.

En kan ik niet tegen onrecht.

Ik heb het me zo vaak afgevraagd waarom ben ik zo. Zoveel tijd ging erin op. Dagen lang denken en nog eens denken. Familieleden vroegen zich regelmatig af waar zit je met je gedachten. Dat probeerde ik ze uit te leggen maar het interesseerde ze geen moer. Vraag het dan niet lieverd. In al die jaren begreep ik er niet zoveel van. Het was een gevecht tussen mijn ego en mijn ziel. Na mijn scheiding kreeg ik andere mensen om me heen en die luisterden gewoon. Jeeemig wat een verademing. Het is nu vooral heel lastig om te zien waarom ze, de mensen in mijn leven, het niet zien wat jij wel ziet. Pittige periode maar het heeft me wel gebracht waar ik nu sta. En daar ben ik best wel trots op. De taal van mijn ziel. Als alles energie is en alles met elkaar verbonden is en de bron een soort van station is dan betekent dat in mijn ogen we een ervaring meemaken en dat we diep van binnen dezelfde liefdevolle taal spreken. Is deze plek niet gewoon een zeer tastbare ervaring’s lokatie. Waar we kunnen voelen en gewoon dingen kunnen doen en ontdekken. Gaaf is het niet? Dan hebben we duizenden jaren dood en verderf gezaaid, we hebben iets onzinnigs als geld bedacht en mogen we nu heerlijk delen, genieten en de aarde weer de plek maken zoals het oorspronkelijk bedoeld is geweest. Wauwwwwww...

Nu ik weet waarom ik zo ben en belangrijker wie ik ben is het allemaal zo mooi wat ik zie. Als je dwars door alles heen kan kijken maakt het ego een onbelangrijke indruk. Zodra je je bewust wordt wie je bent, hoe het spel gespeeld wordt daalt een bepaalde rust over je heen. Die rust geeft je alles wat je weten wil. Voelen is zo mooi. Luistern naar je hart nog veel mooier. Een hart dat we allemaal hebben. En met ruim 7 miljard mensen die hun hart omarmt hebben kunnen we bergen verzetten hier op aarde voor alles en iedereen. In volle aandacht, liefde en respect voor ons allemaal. Mijn eigen rit was prachtig en in de moeilijke periodes zo leerzaam. Alles is goed nu en staat klaar.

‘Dat we elkaar niet meer begrijpen is best begrijpelijk. Zodra de sluier wordt ontdaan gaan mensen voelen. Het opgelegd denken veranderd in zijn. De ultieme kracht zit hem in jezelf. Alleen jij maakt die keuze. Zodra je je eigen proces omarmt daalt een aangename rust over je heen. Die rust geeft je alles wat je weten wil. Voelen is zo mooi. Luisten naar je hart nog veel mooier. Zolang we 'lijders' of 'leiders' nog omarmen zoeken we het in een ander of laten we een ander de klusjes opknappen. En die oude wereld gaan we loslaten. Dat zeker. Samenwerken is de toekomst maar wel vanuit je eigen ik, hart of passie. Jij bent die verandering. Er is alleen maar jij. De voor ons zo tastbare 'werkelijke' illusie is niets meer dan een 'game'. Een biologische spelletjes omgeving waar we er achter mogen komen wie we werkelijk zijn. De wereld waar we al jaren in leven is een leugen. Een proces van lagen die laag voor laag ontdaan wordt van zijn schil. Mooi, moeilijk en door denken is dit proces heel vertroebeld. De gedachte maakt wie je laat zien maar is dat wel wie je echt bent.

Pim