Ik heb zoveel liefde...

in me dat 't bijna wereldvreemd is voor mezelf.

De afgelopen jaren is er voor mij erg veel veranderd. Ben gescheiden, failliet gegaan opnieuw verliefd geworden, nieuw leven.... Ik ben niet echt met knuffels en complimenten opgegroeid. Mijn ouders zijn nuchtere achterhoekers die wel van me houden maar dit niet echt laten merken. Mijn huwelijk was ook zo... Ik wist niet anders! Maar na verloop van jaren merk je gewoon dat er iets niet klopt. Het loopt niet lekker... je voelt je ongelukkig... eigenlijk heb je alles maar 't voelt alsof je niets hebt.

Ook mijn vrijheid is erg belangrijk voor me. Als kind kon ik al slecht tegen regels. Ook voor een baas werken is niet mijn ding. Maar goed. Je leeft zoals je bent opgevoed, voldoet aan de gestelde eisen op school, je werk, je huwelijk... En daarna begint de ellende omdat je nooit naar jezelf luisterde.

Ik heb 5 jaar geleden echt voor mezelf gekozen. Ben met 1 koffer vertrokken en ben in een caravan gaan wonen. Die vrijheid die ik toen voelde... Onbeschrijfelijk! Had veel eerder voor mezelf moeten kiezen. Ook al omdat ik in die laatste jaren zoveel liefde in me voelde... Ik moest het gewoon delen! Het voelde zo sterk!

Niet lang daarna kwam ik Pim tegen. Hij is mijn soulmate... en we delen echt alles!! Zo bevrijdend, liefdevol en mooi.... En ja... Ik ben nog steeds vrij om te doen en te delen. Wel in overleg uiteraard... Maar hoe mooi is dat? Ook al is de vraag nog zo vreemd, op welk gebied dan ook... Ik kan m'n vraag altijd kwijt! Ofwel... Vrijheid en liefde... Het mooiste wat er is... Ben gelukkiger dan ooit!

Love Ellen.